Beste, lieve bekende, geïnteresseerde,

Toen ik een paar weken geleden bij het filmhuis de mogelijkheid zag om ter plekke te eten voorafgaand aan een filmavond, bedacht ik hoe leuk het zou zijn om dat met een clubje mensen te doen. En zo nodigde ik al mijn ‘Kop van Noord-Holland bekenden’ uit en schoven we uiteindelijk gisterenavond met z’n zessen aan bij de daghap.

Sommigen had ik lange tijd niet gezien en niet iedereen kende elkaar, dus toen ik voorstelde om ons avondje uit met een ‘rondje’ (structuur:een oefening!) te beginnen, moest ik zelf even slikken. Het lijkt niet direct de meest voor de hand liggende start van een gezellig avondje uit in een ietwat rumoerige omgeving. En ik was niet de enige, hoorde ik later. ‘Moet dat nou?’ gaf de initiële weerstand aardig weer.

Maar zoals eigenlijk altijd, pakte deze start geweldig goed uit.
We hoorden ieders stem, vernamen iets over de persoon, hadden wat tijd om ‘te landen’, kwamen tot rust en ervoeren door deze start meer aandacht (bij onszelf) en een verdieping in het samenzijn.

We spraken af om ieder 3 minuten om te vertellen hoe degene zich op dit moment voelt. Gestrest door de file, met pijn of spanning of juist energiek, met veel zin, alles mag gezegd. En eigenlijk zijn dan alle mindfulness kenmerken van toepassing: hier en nu, je hebt je lichaam en je lichamelijke sensaties in je aandacht en je beschrijft met een open, nieuwsgierige blik en zonder oordeel.

Het uitspreken, precies dát wat waar is, is altijd een zegen voor iedereen. Niets hoeft anders, niks hoeft gerepareerd of opgelost. Iemand is aanwezig met alles wat er is en de anderen zijn aanwezig met datzelfde gegeven.